Το Σάββατο πριν την
Μεγάλη Εβδομάδα είναι αφιερωμένο από την Εκκλησία μας στην Ανάσταση του
Λαζάρου.
Ο Λάζαρος, ζούσε στην Βιθυνία της Ιουδαίας. Αρρώστησε κάποια στιγμή
βαριά και οι αδελφές του, Μάρθα και Μαρία στην προσπάθειά τους να τον βοηθήσουν
απευθύνθηκαν στον Κύριο στην Γαλιλαία.
Ο Ιησούς όμως έφτασε στην Βιθυνία, τέσσερις ημέρες μετά την ταφή
του Λαζάρου. Ο Ιησούς προσευχήθηκε για αρκετή ώρα μπροστά από τον τάφο του
Λαζάρου και στην συνέχεια ζήτησε να του ανοίξουν την πλάκα του τάφου. Μόλις
συνέβη αυτό, Εκείνος είπε: «Λάζαρε δεύρο έξω».
Ο Λάζαρος μετά την εντολή του Κυρίου, σηκώθηκε – αναστήθηκε από
τον τάφο. Έζησε για αρκετά χρόνια, όπου στο τέλος της ζωής του στην Κύπρο,
έγινε επίσκοπος.
ΕΘΙΜΑ
Λαζαρίνες
Στη Θεσσαλία, στη
Στερεά Ελλάδα, στη Μακεδονία και στη Θράκη τα κάλαντα του Λαζάρου τα τραγουδούν
μόνο κορίτσια, οι Λαζαρίνες. Στολισμένες με ωραίες φορεσιές και κρατώντας
καλάθια στολισμένα με λογής λογής ανοιξιάτικα λουλούδια γυρίζουν όλα τα σπίτια τραγουδώντας
τον Λάζαρο. Σε κάθε σπίτι έδιναν στις Λαζαρίνες ως δώρο αβγά.
Κορίτσια σε παλιότερη εποχή στολίζουν το καλαθάκι τους!
«Πού ’σαι
Λάζαρε πού είναι η φωνή σου,
που σε γύρευε η μάνα κι αδερφή σου.
που σε γύρευε η μάνα κι αδερφή σου.
Ήμουνα στη γη στη γη βαθιά χωμένος,
κι από τους εχθρούς εχθρούς βαλαντωμένος.
κι από τους εχθρούς εχθρούς βαλαντωμένος.
Βάγια βάγια των Βαγιών τρώνε ψάρια των κολιών,
και την άλλη Κυριακή τρώνε το παχύ αρνί»
και την άλλη Κυριακή τρώνε το παχύ αρνί»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου